بربط ساز ايراني كه از قديمي ترين اعصار نواختن آن در ايران رواج داشته است سرمنشاء گيتار است.

باربي توس همان عود قديم ايران يعني بربط مي باشد و آنرا باين سبب بربط ناميده اند كه كاسه اش بشكل سينه (بر) مرغابي (بط) است. پس از تصرف ايران در قرن اول هجري بدست عرب و نشر دين اسلام و نفوذ آن بگوشه و كنار جهان تاثيري كه ايران در آلات موسيقي داشت در همه جا راه يافت. اعراب كه ايران را مسخره كردند خود تحت سلطه و نفوذ علم و ادب و هنر ايرانيان قرار گرفتند. در قسمت آلات موسيقي اين نفوذ حتي پيش از ظهور اسلام يعني هنگاميكه ايران بر عراق عرب فرمانروايي داشت شروغ شد. در اين عهد است كه چنگ كه آنرا در بين النهرين ((جنگ)) مي گفتند و همچنين ((طنبور و بربط )) در آن كشور راه يافت. بعد آز آن اعراب (( رود و يا بربط)) را كه از ايرانيان اخذ كرده بودند (( العود)) به اروپاي جنوبي برده شد. عود شايد مهمترين ساز موسيقي است كه شرق به غرب داده است. (( العود)) كه در كلمه انگليسي با حفظ حرف تعريف اول كلمه ((iute )) خوانده شد انواع بسياري از آن مشتق گرديد. خانم اينگريد ذهبي در مقاله اي تحت عنوان ((پيدايش گيتار)) مي نويسد:(( در سال 1492هنگاميكه اعراب و يهوديها مجبور به ترك خاك اسپانيا شدند نواختن گيتار يا عود در اسپانيا و بخصوص در جنوب اين كشور چنان رواج يافت كه مردم آنرا بچشم ساز محلي خود مي نگريستند. البته در اندازه گيتار تفييراتي داده شد آنرا كمي كوچكتر كردند و روي آن تزييناتي نيز نقش كردند و آنگاه آنرا ((ويولا نام نهادند.)) از مآخذ ديگري كه براي گيتار آورده شده: موريس جي سامرافيلد در كتاب (( گيتار كلاسيك از 1800 تا امروز)) (( چهار تار )) ايراني را منشا اصلي گيتار ذكر مي كند.